Odszedł Mistrz
Mówiono o nim Mistrz Słowa. Jego kreacje teatralne przeszły do historii. Film zawdzięcza mu stworzenie postaci polskiego inteligenta. Oszczędny w gestach i środkach aktorskiego przekazu, potrafił zafascynować publiczość tym co mówił. Zaczarować głosem, myślą, niewielkim gestem. 14 lipca 2009 roku odszedł Wielki Aktor i Reżyser, Zbigniew Zapasiewicz. Kilka razy mieliśmy przyjemność oglądać go w Scenie na Piętrze m.in jako aktora w: ,,Sami ze wszystkim“ z Barbarą Wrzesińską, ,,Lustra“ z Olgą Sawicką, „Kwiatach Polskich“ z Olgą Sawicką i Włodzimierzem Nahornym. Na deskach Sceny wyreżyserował spektakl ,,Ławeczka“ Aleksandra Gelmana z Olgą Sawicką i Leonem Charewiczem. Poznańska publiczność mogła poznać go także prywatnie podczas spotkania w ,,Ringu z…“. W dowód uznania Jego wielkości został odznaczony medalem Srebrne Wesele Sceny na Piętrze i Złotym Laurem Sceny. Odszedł Mistrz, Wielki Aktor, Reżyesr i Przyjaciel Sceny na Piętrze.
Zbigniew Zapasiewicz miał 75 lat. Charyzmatyczny i popularny, ale przyznawał się do nieśmiałości. Ostatnio związany był z Teatrem Powszechnym.
Zbigniew Zapasiewicz urodził się 13 września 1934 r. w Warszawie. Jest siostrzeńcem aktora Jana Kreczmara i reżysera teatralnego Jerzego Kreczmara .Był żonaty z aktorkami Mirosławą Dubrawską i Olgą Sawicką.
Ostatnio związany z Teatrem Powszechnym. Karierę filmową rozpoczął w 1963 r. rolą księdza w „Wianie” Jana Łomnickiego. Rok później wystąpił w „Spotkaniu ze szpiegiem” Jana Batorego – razem z Beatą Tyszkiewicz i Stanisławem Mikulskim.
Kolejne filmowe role Zapasiewicza to m.in. dziennikarz telewizyjny w „Ktokolwiek wie…” Kazimierza Kutza (1966), docent w „Za ścianą” Krzysztofa Zanussiego (1971) oraz, ponownie docent, w „Ocaleniu” Edwarda Żebrowskiego (1972). W 1972 r. Zapasiewicz zagrał lekarza w „Wyspach szczęśliwych” Stanisława Brejdyganta, a w 1973 r. dramaturga w „Drzwiach w murze” Stanisława Różewicza.
W 1974 r. wcielił się w okrutnego Kesslera w „Ziemi obiecanej” Andrzeja Wajdy. Następnie zagrał księdza w „Dziejach grzechu” Waleriana Borowczyka (1975), Jana II Kazimierza w „Mazepie” Gustawa Holoubka (1975) wg Juliusza Słowackiego, oraz adwokata w „Skazanym” Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego (1975).
W 1976 r. stworzył jedną z najwspanialszych ról w swojej filmowej karierze – zagrał bardzo inteligentnego, cynicznego i wyrachowanego docenta Szelestowskiego w „Barwach ochronnych” Zanussiego, znakomitym filmie reprezentującym nurt „moralnego niepokoju”. Zapasiewicz stworzył wybitne kreacje w filmach Andrzeja Wajdy, Jana Łomnickiego, Stanisława Brejdyganta, Stanisława Różewicza, Krzysztofa Zanussiego.
W dorobku ma ponadto bardzo wiele ról w Teatrze Telewizji. Dla Teatru TV Zapasiewicz także reżyserował. Zafascynowany twórczością Zbigniewa Herberta, zrealizował np. spektakle „Pan Cogito” (1981) i „Powrót Pana Cogito” (1992). Był wybitnym odtwórcą poezji Herberta.
Kariera teatralna Zbigniewa Zapasiewicza w Warszawie obejmuje m.in. występy na scenach teatrów Dramatycznego, Współczesnego i Powszechnego.
Zapasiewicz, aktor charyzmatyczny, przyznawał się do nieśmiałości. Pewnie sprawia to moja nieśmiałość albo niedostosowanie do rzeczywistości, bo od lat chętnie chowam się za role w teatrze. Wydaje mi się, że robię to dość skutecznie. Kiedy wychodzę z teatru i przy wejściu stoi tłumek dziewczynek czekających na autografy ulubionych aktorów, to wiem, że do mnie żadna nie podejdzie, bo mnie nie pozna. Uważam to za swój aktorski sukces – powiedział w jednym z wywiadów.
Lubił zwierzęta. Od dzieciństwa miałem psy. (…) Jako chłopiec marzyłem, żeby zostać dyrektorem ogrodu zoologicznego – opowiadał.
Elżbieta Podolska, ONET
